Με το ν.820/78 θεσπίσθηκαν τα τεκμήρια διαβίωσης ως ένας (έμμεσος) τρόπος φορολόγησης. Από τότε μέχρι και σήμερα έχουν αλλάξει τρείς κώδικες φορολογίας εισοδήματος οι οποίοι συμπληρώθηκαν ή τροποποιήθηκαν με εκατοντάδες νόμους. Σήμερα είναι σε ισχύ, για το μη παραγεγραμμένο έτος 2013 (1/1/2013-31/12/2013) οι διατάξεις των άρθρων 15,16,17,18,19 του ν.2238/1994. Για τα έτη 2014 και εφεξής έχουν ισχύ οι διατάξεις των άρθρων 29,30,31,32 και 34 του ν.4172/2013.

Από τον Ιούλιο του 2018 έχει τεθεί σε ισχύ ο ν. 4557/2018, με τον οποίο ενσωματώνεται η Οδηγία 2015/849 για την πρόληψη και καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Ο νόμος αυτός καταργεί πλήρως το προηγούμενο νομοθέτημα (ν. 3691/2008), επαναλαμβάνοντας, ωστόσο, πολλές από τις παλαιές διατάξεις και εισάγοντας ταυτόχρονα πρόσθετες υποχρεώσεις σε συγκεκριμένους επαγγελματίες-επιχειρήσεις.

Τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια των φορολογικών ελέγχων, εκτός από τον τακτικό-παραδοσιακό τρόπο ελέγχου (πηγές προέλευσης των εισοδημάτων, ορθή απεικόνιση στις φορολογικές δηλώσεις και στα λογιστικά βιβλία, ορθή έκπτωση δαπανών κ.λπ.) εφαρμόζονται και οι επονομαζόμενες έμμεσες τεχνικές ελέγχου, μέσω των οποίων οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές είναι σε θέση να προσδιορίσουν τα εισοδήματα ενός φορολογουμένου (π.χ. μέσω κάποιου εμβάσματος στο εξωτερικό).

Στις αρχές του έτους είχαμε δημοσιεύσει στον ιστότοπο του Capital ένα άρθρο με το οποίο εξηγούσαμε την έννοια της φορολογικής κατοικίας, τα βήματα που απαιτούνται για να αλλάξει κάποιος τη φορολογική του κατοικία αλλά και τον τρόπο φορολόγησης των Ελλήνων οι οποίοι μεταναστεύουν και δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Ήδη βρισκόμαστε στα τέλη του έτους και οι εξελίξεις στο θέμα αυτό είναι πολλές τόσο σε επίπεδο νομοθεσίας όσο και σε επίπεδο αποφάσεων.

Μετά τη δέσμευση του συνόλου σχεδόν των φορολογικών παραδείσων να συνεργαστούν με διοικήσεις των μεγάλων ανεπτυγμένων χωρών, η κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί στην παγκόσμια αγορά συνοψίζεται στην εξής φράση: «Όποιος θέλει να φοροδιαφύγει δεν θα βρίσκει μέρος να κρυφτεί»

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ολοένα και περισσότεροι επιχειρηματίες επιλέγουν την ίδρυση εταιρειών σε κράτη με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς (όπως π.χ. Κύπρος και Βουλγαρία). Τα αίτια αυτής της «επιχειρηματικής μετανάστευσης» είναι γνωστά. Φορολογικές κλίμακες που αγγίζουν μη βιώσιμα ύψη και ασφαλιστικές εισφορές που τείνουν να λάβουν φοροεισπρακτικό χαρακτήρα αποτελούν αντικίνητρα για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα.

Τις τελευταίες ημέρες έχουν ενταθεί οι έλεγχοι των φορολογικών υποθέσεων που αφορούν το έτος 2012 (1/1/2012 – 31/12/2012), διότι παραγράφονται στο τέλους του έτους (31/12/2018). Στη πράξη όμως, παραγράφονται την δεκάτη Δεκεμβρίου (10/12/2018), τελευταία ημέρα κοινοποίησης του προσωρινού φύλλου ελέγχου, διότι εκ του νόμου δίδεται περιθώριο είκοσι ημερών (20 ημέρες) στον κάθε φορολογούμενο, ούτως ώστε να έχει τη δυνατότητα να απαντήσει και να τεκμηριώσει τα πιθανά σφάλματα που προκύπτουν κατά τη διαδικασία του ελέγχου.

Ο Κανονισμός για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) μπήκε και επίσημα στη ζωή μας από τον Μάιο. Ο ταραχώδης αρχικός ρυθμός, με την πλημμύρα ηλεκτρονικών μηνυμάτων συγκατάθεσης, τη διακοπή συστημάτων και την απώλεια διαφημιστικών επαφών, μας οδήγησε στο καλοκαίρι χωρίς κάποια μεγάλη έκρηξη ή σημαντικά νομικά ζητήματα. Πρόκειται για την ηρεμία πριν από την καταιγίδα;

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών είναι μία ειδική αποκεντρωμένη υπηρεσία, υπαγόμενη απευθείας στον Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.).

Η νομικών-νομολογιακών διαστάσεων προβληματική, η οποία αναπτύσσεται τα τελευταία έξι (6) χρόνια στην Ελλάδα αναφορικά με τη χορήγηση δανείων με ρήτρα σε ελβετικό φράγκο, δεν θα είχε τόσο μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο εάν δεν αφορούσε περίπου 65.000 δανειολήπτες.